#آتش به اختیار

سامانه مخاطبان حرم مطهر رضوی؛ نورالهدی / نورالهدی سامانه مخاطبین حرم مطهر رضوی / عکس

خطاب بنده در غیر از این جلسه به همه است. من به همۀ آن هسته‌های فکری و عملی جهادی، فکری، فرهنگی در سرتاسر کشور مرتباً می‌گویم: هر کدام کار کنید؛ مستقل و به‌قول میدان جنگ، «آتش به اختیار». البتّه در جنگ، قرارگاه مرکزی وجود دارد که دستور می‌دهد؛ امّا اگر چنانچه رابطۀ قرارگاه قطع شد یا قرارگاه عیبی پیدا کرد، اینجا فرمانده دستورِ آتش به اختیار می‌دهد. خب، شما افسرهای جنگ نرمید، قرار شد شما افسران جوان جنگ نرم باشید، آنجایی که احساس می‌کنید دستگاه مرکزی اختلالی دارد و نمی‌تواند درست مدیریت کند، آنجا

آتش به اختیارید؛ یعنی باید خودتان تصمیم بگیرید، فکر کنید، پیدا کنید، حرکت کنید، اقدام کنید.

گاهی اوقات انسان احساس می‌کند، دستگاه‌های مرکزی فکر و فرهنگ و سیاست و مانند این‌ها دچار اختلال‌اند، دچار تعطیل‌اند؛ واقعاً آدم گاهی اوقات احساس می‌کند. حالا مثلاً فرض بفرمایید این همه ما مسئلۀ فرهنگی در کشور داریم، مسائل مهم که شاید من بتوانم ده مسئلۀ اصلی فرهنگی را بشمارم که این‌ها دچار مشکل است؛ فرض کنید مسئلۀ سینما، یک مسئلۀ مهم است، [یعنی] مسئلۀ فرهنگی مهمّی است که سینمای کشور چه جوری اداره می‌شود، از کجا پشتیبانی می‌شود، حالا پشتیبانی خارجی هم پیدا می‌کنند برای فیلم‌ها، ادارۀ هنر کشور و سینما که چیز کوچکی نیست؛ مثلاً فرض کنید ده مسئلۀ این جوری می‌شود پیدا کرد، [امّا] ناگهان می‌بینید مثلاً فرض کنید اینکه «فلان آهنگ قبل از افطار پخش بشود یا نشود» می‌شود مسئلۀ اصلی؛ نامه‌نگاری می‌کنند! پیداست که این دستگاه اختلال پیدا کرده که مسئلۀ اصلی را از مسئلۀ فرعی تشخیص نمی‌دهد و یک مسئلۀ اصلاً بی‌اعتبارِ بی‌اهمّیتِ فرعی را به‌عنوان یک مسئلۀ اصلی، درشت می‌کنند. وقتی این جوری دستگاه‌های مرکزی اختلال دارند، آن وقت اینجا جای همان #آتش به اختیاری است که عرض کردم.

17خرداد96