انسانِ باکرامت، امانت دار است.

همه‌ نعمت‌هاى مادّى، معنوى و سياسى، امانت الهى هستند.

زندگی به سبک مومنانه / معنای زندگی / مقاله

از نظر مفسران قرآن کریم، موضوع امانت حتی به امانت داری «رازها» و کلیه مواردی که در مفهوم اسلامیِ امانت مورد بحث قرار گرفته، اطلاق می شود و این فراسوی امانت داری اموال دیگران می باشد. به طور کلی انسانِ با کرامت، امانت دار به معنی تام و تمام است. چنان که در آیاتی از قرآن کریم آمده است: «وَ الَذينَ هُم لِأمَاناتهم وَ عِهدَهم راعُون وَ الذينَ هُم بشاداتهم قائمُون وَ الذينَ هم على صَلاتهم مُحافظُون».[1]یعنی کسانی که امانت وعده های خود را رعایت می کنند و کسانی که شهادت خویش را به حق ادا می کنند و کسانی که بر نمازهایشان مواظبت می کنند.

شایان ذکر است که مهمترین مفهوم امانت در امانت داری از نعم الهی، برگشت دادن امانت به صاحب اصلیش به طور صحیح و سالم است، یعنی انسان حق ندارد نعمت عقل، نعمت عمر، نعمت های طبیعی و غیره را که به او امانت داده شده است، ضایع نماید، بلکه بایستی این مواهب الهی را با گرامی داشتنِ لازم، نگهداری کرده و در مسیر تکامل قرار دهد تا به این سان در ردیف مصادیق «امانت دار» قرار گیرد. همه‌ نعمت‌هاى مادّى، معنوى و سياسى امانت الهى هستند.

پيامبر اكرم (ص) در آخرين لحظه‌هاى عمر خود به حضرت على (ع) فرمود: «اَدِ الامانة الى البر و الفاجر فيما قَل وَ جَل حَتى الخَيط وَ المخيط»:[2] امانت را به صاحبش برگردان، چه نيكوكار باشد و چه گناهكار، ارزشمند باشد يا ناچيز، اگر چه مقدارى نخ باشد و يا پارچه و لباسى دوخته شده. در روایتی دیگر آمده است: به نماز و روزه و حجّ مردم ننگريد، به صداقت و امانتدارى آنان بنگريد.[3]

فهرست منابع:

1-سنجش کرامت انسان،‌ محمود صانعی پور، ‌نشر اسرار دانش، ۱۳۷۸.2-تفسیر نور، حجت الاسلام محسن قرائتی، ج۶‌، ۸۶

-------------------------------------------

پی نوشت ها:

[1] . سوره معارج، آیات۳۲ الی۳۴.

[2] . بحار الانوار، ج77، ص273.

[3] . ميزان‌ الحكمه و سفينة البحار، واژه «امانت».