بایدها و نبایدهای ماه رمضان در دعای امام زین ‌العابدین (علیه السلام)

دعایی در صحیفۀ سجادیه هست که امام‌ زین ‌العابدین علیه االسلام هنگامی که وارد ماه رمضان می ‌شدند، آن را تلاوت می‌کردند.

دارالقرآن رضوی / معارف و یادداشت های قرآنی / مقاله

دعایی در صحیفۀ سجادیه هست که امام‌ زین ‌العابدین علیه االسلام هنگامی که وارد ماه رمضان می ‌شدند، آن را تلاوت می‌کردند. بخشی از دعا این است: «اَلْهِمْنا مَعْرِفَةَ فَضْلِهِ وَ اِجْلالَ حُرْمَتِهِ وَ التَّحَفُّظَ مِمّا حَظَرْتَ فِيهِ.» ([خدایا] شناخت برترى این ماه را و بزرگداشت احترامش و خوددارى از آنچه در این ماه ممنوع کردى، به ما الهام فرما.) نه روزه ‌ای که فقط دهانم را ببندم؛ نه روزه ‌ای که فقط سحری و افطاری در آن دیده شود؛ نه روزه ‌ای که فقط از نوشیدن و خوردن اجتناب کنم.

در ادامه، امام سجاد علیه السلام نکته‌ هایی را بیان می ‌کنند: «وَ اَعِنّا عَلى صِيامِهِ بِكَفِّ الْجَوارِحِ‏ عَنْ‏ مَعاصِيکَ ‏وَ اسْتِعْمالِها فِيهِ بِما يُرْضِيکَ.» (و ما را به روزه ‌داشتن آن با حفظ اعضا از گناهانت و به‌ کارگیری آن‌ها در آنچه تو را خشنود می ‌سازد، یاری ‌مان کن.)

...در ادامۀ دعا امام ‌سجاد علیه السلام از خداوند چنین درخواست می‌ کنند: «حَتَّى لا نُصْغِیَ بِاَسْماعِنا اِلَى لَغْوٍ وَ لا نُسْرِعَ بِاَبْصارِنا اِلَى لَهْوٍ وَ حَتَّى لا نَبْسُطَ اَيْدِيَنا اِلَى مَحْظُورٍ وَ لَا نَخْطُوَ بِاَقْدامِنا اِلَى مَحْجُورٍ وَ حَتَّى لا تَعِیَ بُطُونُنا اِلّا ما اَحْلَلْتَ وَ لا تَنْطِقَ اَلْسِنَتُنَا اِلّا بِما مَثَّلْتَ وَ لا نَتَكَلَّفَ اِلّا ما يُدْنِی مِنْ ثَوابِک وَ لا نَتَعاطَى اِلّا الَّذِی يَقِی مِنْ عِقابِکَ... .»‏ (تا با گوش‌هایمان سخن لغوی را نشنویم و با چشمانمان به تماشای لهو نشتابیم و دست‌ هایمان را به حرامی نگشاییم و گام‌ هایمان را در امر ممنوعی پیش نگذاریم و تا شکم‌ هایمان به‌غیراز آنچه حلال نمودی، در خود جای ندهد و زبان‌ هایمان جز به آنچه تو گفته‌ای، گویا نشود و جز در کاری که به ثواب تو نزدیکم سازد، رنج و زحمت نکشیم و جز آنچه از عقوبت تو نگاه دارد، فرا نگیریم... .)(1)

البته این ‌ها در روزه‌ گرفتن آن ‌گونه که شایسته است، این اصول رعایت نمی ‌شود. ظاهرِ روزه این است که آدم از یک‌ سری مبطلات اجتناب کند؛ ولی حرمت این ماه فراتر از این حرف‌ هاست.

#دعا

علی کفشگر فرزقی

منبع:

مشکات، دفتر ششم، بهار طاعت، جعفر حسن زاده، ص 35

پی نوشت:

علی ‌بن ‌حسین علیه السلام، صحیفۀ‌ کاملۀ‌ سجادیه، دعای ۴۴