دست خدا با جماعت است

«و ألزموا السواد الأ عظم، فان یدا مع الجماعة، فان یدا مع الجماعة، و ایاکم والفرقة؛[1] همواره با سیاهی و انبوه مردم مسلمان ملازم باشید که همانا دست خدا با جماعت است، و از تفرقه بپرهیزید.»

۱۴ آبان ۱۳۹۶ / 1704

انقلاب اسلامی ایران / تمدن نوین اسلامی / مقاله

آیت الله محمد واعظ زاده خراسانی:
هنگام خلافت علی «ع» زمینه اختلافات تشدید شده بود و به همین خاطر، مبارزه با اختلاف و دعوت به وحدت، در رأس برنامه های آن حضرت قرار داشت. اختلافات و عداوت های قبیله ای که در تاریخ عرب وجود داشت، هر چند بطور موقت، با آمدن اسلام فروکش کرد، اما رسوبات آنها باقی بود و در تحولات و حوادث مهم در طول تاریخ اسلام نقش ایفا می کرد. اختلاف عربی قحطانی و عدنانی، اختلاف انصار و مهاجر، اختلافات قبائل با هم و... علی«ع» وارث این رقابتهای قبیله ای و دسته بندی های سیاسی بود.
علاوه بر همة اختلافات گذشته پیش از روی کار آمدن علی«ع»، حادثة قیام مردم علیه عثمان پیش آمد که از آن به «الفتنه الکبری» نام برده اند. فتنه ای که مردم را به جان هم انداخت و معاویه حداکثر استفاده را از آن برد و علی «ع» را متهم می کرد که محرک قتل خلیفه است. علی «ع» در یک چنین جو ناآرام و متلاطمی به خلافت رسید و هرچه در برابر خود می دید اختلاف، دسته بندی، دو روئی، نفاق و توطئه بود. بنابراین حق داشت که تا این حد دربارة اختلاف و وحدت امت سخن بگوید. ایشان مردم را چنین نصیحت می کند:
«و ألزموا السواد الأ عظم، فان یدا مع الجماعة، فان یدا مع الجماعة، و ایاکم والفرقة؛[1] همواره با سیاهی و انبوه مردم مسلمان ملازم باشید که همانا دست خدا با جماعت است، و از تفرقه بپرهیزید.»
________________________________________
[1] - نهج البلاغه (نسخه صبحی صالح)، حکمت 127