فواید بازی کردن کودک به تنهایی

تنها بازی کردن به شکل گیری شخصیت فردی کودک کمک می کند و به او یاد می دهد چطور در میان انبوه جمعیت قرار می گیرد و تنها می شود شاد باشد

۹ اردیبهشت ۱۳۹۹ / 403

کودکانه حرم امام رضا علیه السلام / نورالهدی سامانه مخاطبین حرم مطهر رضوی / مقاله

بازی کردن کودک به تنهایی دارای فوایدی است که از جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد :

-دوری از اضطراب

تنها بازی کردن به شکل گیری شخصیت فردی کودک کمک می کند و به او یاد می دهد چطور در میان انبوه جمعیت قرار می گیرد و تنها می شود شاد باشد . کودکانی که یاد گرفته اند به تنهایی بازی کنند برای چنین لحظاتی خلاق می شوند . آنها می توانند بدون اضطراب از تنهایی به علاقه مندی هایشان بپردازند. وقتی کودک بزرگ می شود به این درک می رسد که بعضی از لحظات نیاز به خلوت و تنهایی خودش دارد . او اعتماد به نفس بیشتری خواهد داشت و می تواند نیازهای فردیش را برطرف کند . بهتر است به کودک یاد داد سرگرمی های فردی داشته باشد .

-خلاقیت

کودکانی که تنها بازی می کنند ، کودکانی خلاق و خیال پرداز هستند . بازی با قهرمان های خیالی ، شاهزاده ها و حیوانات، نشانه خلاقیت و هوش کودک است. پس هرگز نباید در این لحظات در بازی کودک مداخله کرد .

-استقلال

کودکانی که تنها بازی کردن را یاد می گیرند احساس استقلال بیشتری نسبت به کودکان وابسته تجربه می کنند . آنها برای برآوردن نیازهایشان وابسته به فرد یا اطرافیانشان نیستند . این استقلال اجتماعی به آنها کمک می کند تا در موقعیت های متفاوت سخت گیری نکنند و با شرایط کنار بیایند . تنها بازی کردن باعث نمی شود کودک خجالتی و کم رو تربیت شود او فقط یاد می گیرد لحظات تنهایی اش را پر کند . بدون اینکه منتظر دیگری باشد تا خلوت تنهایی اش را با بازی پر کند .

-ایجاد آرامش

بازی کردن در محیط های پر سرو صدا و سرگرم شدن با بچه های دیگر باعث تنش و خستگی می شود . گاهی لازم است کودک تنها بازی کند تا آرامش و تمرکز پیدا کند . کودک به آرامش نیاز دارد . اگر او از صبح تا بعداظهر در مهدکودک است باید در خانه کمی تنها بازی کند تا آرامش و تمرکز داشته باشد .

کودک به این اطمینان قلبی نیاز دارد که پدر و مادرش در کنارش هستند و هرگز رهایش نمی کنند . اما او بهتر است یاد بگیرد گاهی بدون تکیه به پدر و مادرش به خودش آرامش بدهد ، سرگرم شود و یاد بگیرد . او باید بداند که همیشه می تواند روی پدر و مادرش حساب کند ، اما همچنین باید بیاموزد که بعضی از مشکلات و مسائلش را به تنهایی حل کند . تنهایی به کودک کمک می کند تا احساساتش را بهتر بشناسد و ارتباطش با پدر و مادر ، اعضای خانواده و دوستانش را تقویت کند . توجه به موقع و به اندازه پدر و مادر احساس تنهایی و نادیده گرفتن را در کودک کم می کند و او را به مرور زمان بین تنها بازی کردن ، سرگرم شدن با پدر و مادر و بازی کردن با دوستانش متمایز و حد و اندازه قایل می شود .

-آمادگی برای مدرسه

یک کودک پیش دبستانی که مهد کودک نرفته است ، پدر و مادرش را تنها همبازی هایش می داند و می شناسد . اما پدر و مادر باید به او یاد دهند که گاهی هم با خودش بازی کند . او باید یاد بگیرد که پدر و مادرش ممکن است در بخشی از زندگی او حضور داشته باشند .

تنها بازی کردن ، به کودک آمادگی رفتن به مدرسه می دهد . در حالی که پدر و مادرشسر کلاس نیستند او از نبودن پدر و مادر نخواهد ترسید و یاد گرفته است چگونه خودش را آرام کند و در جست و جوی دوستان جدید باشد .

-احترام به خلوت پدر و مادر

هر کسی نیاز به اوقات تنهایی ویژه خودش دارد . کودک بهتر است بفهمد والدین نیز نیاز به اوقات شخصی خودشان دارند . گذراندن وقت به تنهایی ، به او یاد می دهد که این یک حق شخصی است و هر کسی حتی خود او می تواند از آن لذت ببرد . اگر مثلا والدین اوقاتی از روز را کتاب بخوانند ، یا فیلم ببینند ، او هم یاد می گیرد برای اوقات شخصی خودش برنامه ریزی کند . تنهایی نقاشی بکشد کارتون تماشا کند . بازی کند یا کتاب بخواند .