مهربانی با کودکان در سیره پیامبر اسلام

پیامبر همواره با لطافت و لطف و مهربانی با بچه ها برخورد می کردند.

حضرت رسول صلی الله علیه و آله که تربیت شده خدای بزرگ هستند، عنایت ویژه ای به بچه ها و خردسال ها و به نوجوان ها و جوانها داشتند. ادب و احترام اینها سرلوحه کار پیامبر خدا بود. البته روی افراد مسن هم باید کار کرد، ولی چون راهشان را رفته اند، اما در طفولیت و خردسالی است که می توان هر نقشی را در دل آفرید.

پیامبر عظیم الشأن عنایت ویژه ای به بچه ها و خردسال ها داشتند. در حالات و سیره پیامبر بزرگوارمان آمده است:

وَ الْتَّلَطُّفُ بِالصَّبْیانِ مِنْ عادَةِ الرَّسُولِ؛(1) مهر ورزیدن به کودکان از شیوه های همیشگی پیامبر بود.

پیامبر همواره با لطافت و لطف و مهربانی با بچه ها برخورد می کردند. چون بچه ها بسیار لطیف هستند، برخورد با آنان نیز باید لطیف باشد. رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله می فرمودند:

الوَلَدُ الصّالِحُ رَيحانَةٌ مِن اللّهِ قَسَمَها بَينَ عِبادِهِ؛(2)فرزند صالح گلی از جانب خداوند است که آن را بین بندگانش تقسیم کرده است. ریحانه در عربی به معنی گل است. درباره امام حسن و امام حسین علیه السلام هم فرمودند:

الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنُ هُما رَيْحانَتايَ فی الدُّنيا و الآخره؛(3)حسن و حسین دو دسته گل من در دنیا و آخرت اند.

همچنین درباره سیره پیغمبر در ادب و احترام به بچه ها آمده است:

كانَ النَّبىُّ صلي الله عليه و آله اِذا اَصْبَحَ مَسَحَ عَلى رُؤُوسِ وُلْدِهِ وَ وُلْدِ وُلْدِهِ؛(4)

شیوه پیامبر خدا چنین بود که همواره صبحگاهان دست مهر و محبت بر سر فرزندان و نوادگان خود می کشید.

اگر انسان هر روز صبح دست محبت و نوازش بر سر فرزندان خود بکشد، مهر و محبت و لطف را به آنان تزریق کرده است. و این به کودک خیلی آرامش می دهد. یک دست کشیدن و بوسیدن هزینه ای ندارد که برخی از آن بخل می ورزند. خداوند برای هر بوسه ای که انسان به فرزند خودش می کند پاداش می دهد. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

مَنْ قَـبَّلَ وَلَدَهُ كَـتَبَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ حَسَنَةً؛(5)کسی که فرزندش را ببوسد،خداوند برای او حسنه ای می نویسد.

هم فرزند مورد مهر و محبت شما قرار می گیرد و هم می فهمد که شما از او حمایت می کنید و تحت تکفل شماست و احساس آرامش و خوشبختی می کند. رسول خدا صلی الله علیه و آله به امیر المؤمنین علیه السلام فرمودند:

يَا عَلِيُّ مَنْ مَسَحَ يَدَهُ عَلَى رَأْسِ يَتِيمٍ تَرَحُّماً لَهُ أَعْطَاهُ اَللَّهُ بِكُلِّ شَعْرَةٍ نُوراً يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ .(6)هرکس از روی احسان و محبت دست عطوفت بر سر یتیمی بکشد، خداوند روز قیامت به تعداد هر مویی از سر آن کودک نوری به آن مرد عطا خواهد کرد که در پرتو آن از تاریکی های قیامت نجات پیدا می کند.

منبع: کتاب تربیت فرزند، مؤلف حبیب الله فرحزاد، ص 46-47.

----

پی نوشت ها:

1. المحجه البیضاء، ج 3، ص 390.

2. الکافی، ج 6، ص 3؛ بحارالانوار، ج 43، ص 306.

3. بحارالانوار، ج37، ص79.

4. عده الداعی، ص 89، بحارالانوار، ج 101، ص 99.

5. الکافی، ج 6، ص 49؛ بحارالانوار، ج 101، ص 99.

6. من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 372؛ مکارم الاخلاق، ص 444؛ بحارالانوار، ج 74، ص 58.