site.title

مراسم ازدواج رسول خدا با خدیجه کبری

امام صادق علیه السلام مراسم ازدواج رسول گرامی اسلام با خدیجه علیها السلام را اینگونه بیان می کنند: هنگامی که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم اراده ازدواج با حضرت خدیجه علیها السلام را نمود. حضرت ابوطالب علیه السلام شروع به خواندن خطبه کرد و خطبه عقد را چنین خواند:
«حمد و سپاس خداوند، این خانه کعبه را سزاست که ما را از نسل ابراهیم علیه السلام و نژاد اسماعیل علیه السلام قرار داد و ما را حاکمان بر مردم نمود و برکاتش را در این شهری که هستیم، بر ما ارزانی فرمود. این محمد صلی الله علیه و آله و سلم برادرزاده من است، که اگر مقامش با هر فردی از قریش، سنجیده شود. از او بالاتر و فزون تر باشد. شخصی که در این میان انسان ها نظیر ندارد. گرچه او از نظر مالی تهیدست است ولی مال و ثروت، عطای الهی است، که به قدر نیاز به افراد داده می شود و آن همچون سایه گذرا، عاریتی و امانتی است. او مشتاق ازدواج با خدیجه علیها السلام است و خدیجه علیها السلام نیز به این ازدواج، علاقه مند است. اینک نزد تو [ورقه بن نوفل] آمده ایم. تا با به این ازدواج رضایت و امر خدیجه علیها السلام، او را از شما خواستگاری کنیم و مهریه او بر عهده من است، هرچه خواستید از نقد و نسیه می پردازم.
سوگند به پروردگار این کعبه، محمد صلی الله علیه و آله و سلم دارای بهره ای بزرگ و دینی مشهور و اندیشه ای کامل است.
سپس ابوطالب علیه السلام سکوت نمود. آن گاه ورقه بن نوفل سخن گفت، ولی در سخن گفتنش لکنت زبان پیدا کرد و از ادامه سخن درمانده شد، با این که یکی از کشیشان مسیحی بود. در این هنگام خدیجه علیها السلام به زبان آمد و خطاب به ورقه گفت: «گرچه تو در مجلس و حضور مردم از من مقدم تر هستی، ولی از جان من مقدم تر نیستی. ای محمد من خود را به عقد ازدواج تو در آوردم و مهریه آن را خودم بر عهده گرفتم. به عمویت ابوطالب علیه السلام دستور ده تا شتری برای ولیمه قربانی کند و جشن عروسی را برقرار سازد و تو هم صاحب اختیار همسر خود هستی».
در این هنگام ابوطالب علیه السلام به حاضران گفت: گواهی دهید که خدیجه علیها السلام ازدواج با محمد صلی الله علیه و آله را پذیرفت و مهریه آن را بر عهده خود گرفت.
بعضی از قریشیان به تمسخر گفتند: ما شنیده بودیم که مرد مهریه زن را بدهد، ولی نشنیده بودیم که زن مهریه خود را پرداخت کند؟ ابوطالب علیه السلام خشمگین شد و گفت: اگر مرد، کسی چون پسر برادر من باشد زن بالاترین مهریه را می پردازد، ولی اگر مرد، کسی مثل شما باشد، زن مهریه را می گیرد. وقتی که خطبه عقد ازدواج خوانده شد منادی در آسمان ندا داد:
خداوند، طاهر و طاهره و صادق و صادقه را به ازدواج یکدیگر درآورد و توسط جبرئیل، بر درب و بام جهان عطر افشانده شد و هر کس سؤال کند که این عطر از کجاست؟ جواب می شنود که عطر محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.
آن گاه ابوطالب علیه السلام شتری قربانی کرد. ولیمه عروسی را برقرار نمود و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به همسری حضرت خدیجه علیها السلام وارد شد. در این هنگام عبدالله بن غنم یکی از قریشیان اشعار زیر را خواند:
ای خدیجه! گوارا و مبارک باد تو را که پرنده همان بخت تو به سوی سعادت و خوشبختی به پرواز درآمد.
چرا که با برترین همه انسان ها ازدواج نمودی. چه کسی در میان مردم همچون محمد صلی الله علیه و آله و سلم دارای مقامات عالی است؟
دو راستگو و نیکوکار یعنی حضرت عیسی علیه السلام و حضرت موسی علیه السلام به ظهور او مژده داده اند و زمان ظهور چقدر نزدیک شده است.
از روزگاران پیش، نویسندگان اقرار کرده اند که در سرزمین بطحاء، پغمبری راهنما و هدایت شده، طلوع خواهد کرد.[1]


پس از مراسم عقد و جشن، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم برخاست تا همراه ابوطالب علیه السلام به خانه اش بازگردد، خدیجه علیها السلام با کمال مهر و محبت، به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم عرض کرد: «بفرما به خانه خودت، خانه من، خانه توست و من کنیز تو هستم».[2]
این سخن، بیانگر نهایت تواضع، اخلاص، ایثار آن حضرت و خردمندی او است که این گونه در برابر همسرش، تواضع نموده و خود را در اختیار آن حضرت، در حد کنیز پایین آورد.
بدین گونه حضرت خدیجه علیها السلام به افتخار همسری اشرف مخلوقات دست یافت و بیشترین نقش را در پیشبرد اهداف رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ایفا کرد و وفا به عهد نمود.
 

پی نوشت ها:
[1] كافي، كلينى، محمد بن يعقوب‏، ‏دارالكتب الإسلامية، تهران‏، 1407 ق‏، ج ‏5، ص 374.
[2] الخرائج و الجرائح، قطب الدین راوندی، مؤسسه امام مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف‏، قم، 1409 ق،‏ ‏ج ‏1، ص 140.
 

صلوات خاصه امام رضا علیه السلام
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى الْإِمَامِ التَّقِيِّ النَّقِيِ
وَ حُجَّتِكَ عَلَى مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَى الصِّدِّيقِ الشَّهِيدِ
صَلاَةً كَثِيرَةً تَامَّةً زَاكِيَةً مُتَوَاصِلَةً مُتَوَاتِرَةً مُتَرَادِفَةً كَأَفْضَلِ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِيَائِكَ