معرفی صحن پیامبر اعظم (جامع رضوی)

صحن پیامبر اعظم (جامع رضوی)
با توجه به افزایش جمعیت مشهد و رشد فزایندۀ زائران، به‌ویژه در ایام تابستان و مناسبت‌های خاص، برنامۀ ساخت این صحن با زیربنای ۱۱۷ هزار و ۵۸۴ متر مربع در سال ۱۳۶۶ شمسی شروع و در سال ۱۳۸۱ شمسی به پایان رسید. این صحن با کاربری عبادی-‌مذهبی، ۶ منارۀ رفیع و ۳ ایوان دارد. ایوان جنوبی به نام «ولی‌عصر(عجل‌الله‌فرجه)» با دو مناره به ارتفاع ۷۰ متر و ایوان‌های غربی به نام «باب‌الهادی(علیه‌السلام) » و شرقی به نام «باب‌الکاظم(علیه‌السلام) »، هریک با دو مناره به ارتفاع ۵۷ متر، شکوه و عظمت خاصی به صحن بخشیده است. این صحن مجموعاً ۵۵ غرفه دارد و گنجایش ۷۰ هزار نمازگزار را دارد و بزرگ‌ترین صحن ساخته‌شده در طرح توسعۀ حریم حرم مطهر است. سامانۀ صوت مرکزی، دوربین‌های مداربسته، سامانۀ روشنایی با ۲۵۶ دستگاه پروژکتور و دو موتورخانه برای آب آشامیدنی، از تجهیزات استفاده‌شده برای رفاه حال زائران در این صحن است.
در تزیین صحن پیامبر اعظم، از سنگ‌های ابزارخورده و تزیینات کاشی معرق و معقلی استفاده شده و سنگ‌فرش صحن، مخلوطی از سنگ‌های الوان و گرانیت و خلج است. صحن پیامبر اعظم در جنوب اماکن متبرکه واقع شده است و از طریق دو بست به خیابان‌های امام‌رضا (علیه‌السلام) و خسروی نو (شهید اندرزگو) ارتباط دارد.
این صحن در ابتدا «جامع رضوی» نام داشت؛ اما در اسفند ۱۳۹۹ همزمان با سالروز مبعث رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) به صحن «پیامبر اعظم» تغییر نام داد.