برشی از کتاب نشانی بهشت (03)

چند دقیقه مطالعه 
تلاش برای زندگی


امام‌ رضا علیه السلام:

“إنّ الذي يَطلُبُ مِن فَضلٍ يَكُفُّ بهِ عِيالَهُ أعظَمُ أجرا مِنَ المُجاهِدِ في سبيلِ اللّه”
کسی که به دنبال روزی و فضل خداوند باشد، تا هزینه‌ی خانواده خود را تأمین کند پاداشش بیشتر از کسی است که در راه خدا جهاد کند.


هر مسلمانی برای به دست آوردن روزی حلال و برطرف کردن نیازهای زندگی خود باید تلاش کند تا به مردم نیاز نداشته باشد.
از نظر اسلام کار و تلاش برای زندگی‌ عبادت است.
انسانی که اهل تلاش و کوشش است همه او را دوست دارند، خداوند او را دوست دارد.
و میان مردم محبوب است.
اساسا به دست آوردن یک زندگی خوب و آبرومند در پرتو کوشش‌های خوب و مثبت انسان است.
تنبلی، سستی، کسالت، خود را ناتوان
تصور کردن با روح ایمان سازگاری ندارد.

این حقیقت را نباید پنهان داشت که مسلمان هرگز در درون خود راضی نمی‌شود در
خانه بنشیند و سربار مردم باشد و دیگران نیازهای زندگی او را تأمین کنند و اگر کسی این‌تفکر را داشته باشد که من در خانه می نشینم و مشغول عبادت می‌شوم و دست به دعا برمی‌دارم و خداوند نیز روزی من را می‌رساند اندیشه‌ای باطل است و با عزت انسان و ایمان سازش ندارد.
انسان در حد توان باید به خود متکی باشد اگر چه برای کسب و به دست آوردن روزی
به شهرهای دوردست سفر کند.

نکتە‌ی قابل توجه این است که انسان مسلمان در نوع طلب معیشت و زندگی باید اهمیت دهد و زندگی او از کسب حلال باشد.
نه از هر جا و از هر راهی به دست آید، کار و
زندگی نباید از راه حرام باشد، زیرا درآمد و غذای حرام، در اندیشه، عقاید، آیندە‌ی فرزندان و زندگی روزمره، تأثیرات منفی خواهد گذاشت و انسان به گناه و فسق مبتلا خواهد شد، در نتیجه زندگی برکت و رشدی نخواهد داشت و حتی انفاق از مال حرام نیز بی نتیجه و بی پاداش خواهد بود.

به همین جهت امام رضا علیه السلام در یک درس بزرگ به ما می‌آموزد کسی که به امید روزی و فضل پروردگار به دنبال روزی حلال می‌رود تا خانوادە‌ی خود را تأمین کند و نیازمند دیگران نباشد، عمل وی از بهترین عبادات است و پاداشش نزد خداوند بیش از کسی است که در راه خدا جهاد و مبارزه کند.


کتاب نشانی بهشت
بحارالانوار، ج ۷۸، ص ۳۳۹