امام رضا و یاد مادر
امام رضا علیه السلام فرزند زهرای اطهر علیها السلام و سلاله‌ی پاک پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم، علاقه شورانگیز و احترام خاص و اخلاص‌آمیزی نسبت به ساحت مقدّس مادرش زهرا علیها السلام داشت. همواره و در هر فرصتی، از آن بانوی بانوان بهشتی، تجلیل و تکریم به عمل می‌آورد و با اعتزاز و افتخار نام عزیزش را بر زبان جاری می‌ساخت. شدّت این شور و علاقه به حدّی بود که مخالفان و بدخواهان نیز به وسعت آن پی برده بودند و سعی داشتند که از این راه، با امام علیه السلام وارد مذاکره و گفتگو شوند به این ترتیب برای نیل به مقاصد خود، رضایت و خشنودی امام را جلب کنند و دل امام علیه السلام را با خود نرم سازند.
روزی امام رضا علیه السلام با فرزند دلبندش جواد الائمه علیه السلام نشسته بود و مأمون عباسی نیز در محضر آن دو بزرگوار حضور داشت. آن روز امام علیه السلام حدیثی را در مدح مادرش فاطمه‌ی زهرا علیها السلام بازگو فرمود.
مأمون نیز با شنیدن حدیث، به سخن آمد و گفت: پدرم رشید از پدرش مهتدی، او هم از منصور، او هم از پدرش، و او هم از جدش «ابن‌عباس» روایت کرده است که روزی ابن‌عباس خطاب به معاویه (لعنت الله علیه) گفت : آیا می‌دانی که چرا فاطمه علیها السلام، فاطمه نامگذاری شده است؟
معاویه گفت: نمی‌دانم.
ابن‌عباس گفت: بدان جهت به او فاطمه گفتند که او و پیروانش از آتش دوزخ دور و محفوظ نگه داشته شده‌اند. او گفت: این سخن را من از رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم شنیدم».(1)
توضیح این سخن نیز در حدیث دیگری از آن حضرت علیه السلام آمده است که فرمود : آنان کسانی هستند که بتوانند با ایمان و توحید و اخلاص به ملاقات پروردگار خود بشتابند و شیعه بودن و پیروی از فاطمه علیها السلام را عملاً به اثبات رسانند، نه آن که فقط به زبان و در ظاهر خود را پیروان فاطمه علیها السلام بنامند.(2)
منبع: کتاب خورشید مهربانی، مهدی آقابابایی.
----
پی نوشت ها:
1. بحارالانوار، ج 1، ص 60.
2. دانستنی های فاطمی، ج1، ص 222 و 223.