مشاهیر | شیخ حر عاملی
شیخ حر عاملی در سال ۱۰۳۳ قمری، در روستای مشغرۀ لبنان، در خانواده‌ای چشم به جهان گشود که به علم و فقاهت مشهور بودند و نَسب آنان به حربن‌یزید ریاحی می‌رسید.
شیخ حر آن‌طور که خود در کتاب اثبات الهداة می‌نویسد، در حدود ۱۰ سالگی، بر اثر بیماریِ سختی رو به احتضار گذاشته بود؛ به‌گونه‌ای که در آخرین شب بیماری، اطرافیان امیدی به زنده‌ماندنش تا صبح نداشتند. در آن شب، بین خواب‌وبیداری، توفیق زیارت پیامبر(صلی الله علیه و آله) و ائمۀ اطهار(علیهم السلام) نصیبش می‌شود، به آنان سلام کرده، با هریک مصافحه می‌کند. با امام‌صادق(علیه السلام) و امام‌زمان(عجل الله فرجه) سخن می‌گوید. عَرض حالش را با امام‌زمان(عجل الله فرجه) بازگو می‌کند و شفا طلب می‌کند. امام(عجل الله فرجه) او را به شفا و بهبودی کامل، مژده می‌دهند. زمانی که شیخ از این حالت خارج می‌شود، می‌نشیند و خود را در سلامتیِ کامل می‌بیند.
شیخ حر عاملی از همان اوان کودکی، تحت تربیت و آموزش خانوادۀ فاضلش قرار گرفت و تا سال‌ها، نیازمند استادی فراتر از خاندان «حر» نشد. علاوه بر مادر ادیبش، استادان مهم او پدرش، علامه شیخ حسن حر عاملی و عمویش، علامه شیخ محمد حر عاملی و جد مادری‌اش، علامه شیخ عبدالسلام، بودند. در کنار آن‌ها، علامه محمدباقر مجلسی و فیض کاشانی را می‌توان نام برد که شیخ حر عاملی علوم عربی، فقه، اصول و علوم وابسته به آن را نزد ایشان آموخت.
ایشان در حیات پُربرکت خود، اثر ماندگارِ وسایل الشیعه را تألیف کرد که از کتب مرجع احادیث شیعه به‌حساب می‌آید. علاوه بر آن، بدایة الهدایة در واجبات و مُحرّمات و نیز الامل الآمال و اثبات الهداة و هدایة الاُمّة بخشی از آثار وی هستند.
شیخ حر عاملی در ۴۰سالگی، به مشهد مقدس هجرت کرد و در کنار بزرگانی چون علامه مجلسی که بانفوذترین فرد جامعۀ تشیّع به‌شمار می‌آمد، دفاع از ارکان مذهب شیعه و حقانیت آن را آغاز کرد. شیخ سرانجام، در شب بیست‌ویکم رمضان ۱۱۰۴، در مشهد وفات کرد و پیکر مطهرش را در جوار امام‌رضا(علیه السلام) در یکی از رواق‌های شمال شرقی صحن عتیق (انقلاب اسلامی) دفن کردند.