معرفی مدرسه پریزاد
مدرسۀ پریزاد از بناهای قرن نهم و از آثار باستانی عهد تیموریان است. این بنای تاریخی در جنوب غربی حرم مطهر و شمال غربی مسجد گوهرشاد واقع شده و همزمان با اتمام مسجد گوهرشاد در سال 823هـ.ق. ساخته شده است. بانیِ مدرسه، بانو پریزاد ندیمۀ گوهرشاد بوده و آن‌چنان که از وقف‌نامۀ مدرسه بر می‌آید از نوادگان خواجه ربیع بن خثیم (از زهاد و عرفای سدۀ اول هجری و مدفون در شمال مشهد) می‌باشد. مدرسۀ پریزاد همانند دیگر مدارس دورۀ تیموری بنایی چهار ایوانی است که با 300متر مربع مساحت در دو طبقه احداث شده و 22 حجره دارد. مدرسۀ پریزاد تاکنون چندین‌بار مرمت و تعمیر اساسی شده ولی هیچگاه سازۀ اصلی آن تغییر نکرده است. از آن جمله تعمیراتی است که در زمان شاه سلیمان صفوی در سال 1091ق. و توسط نجف قلی‌خان بیگلربیگی صورت گرفته و کتیبۀ سردر ورودی مدرسه بر این موضوع گواهی می‌دهد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به همت آستان قدس رضوی در سال 1368 شمسی، مدرسه با همان الگو و طرح سنتی بازسازی شد. هم‌اکنون از این مدرسه به عنوان مرکز پـاسخگـویی به سـؤالات دیـنی استفاده می‌شود.