یادداشت- کیفیت ولادت حضرت فاطمه
روزی رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در ابطح (ناحیه ای بین مکه و منا) به همراه اصحابش نشسته بود که جبرئیل نازل شد و عرض کرد:
«يَا مُحَمَّدُ؛ الْعَلِيُّ الْأَعْلَى يَقْرَأُ عَلَيْكَ السَّلَامَ وَ هُوَ يَأْمُرُكَ أَنْ تَعْتَزِلَ عَنْ خَدِيجَةَ أَرْبَعِينَ صَبَاحاً»؛
ای محمد ؛ خداوند بزرگ بر تو سلام می رساند و می فرماید:
چهل شبانه روز از خدیجه کناره گیری کن و به عبادت و تهجّد مشغول باش.
پیغمبر اکرم بر اساس دستور خداوند تبارک و تعالی چهل روز به خانه ی خدیجه نرفت و در آن مدت شبها به نماز و عبادت می پرداخت و روزها روزه دار بود.
«فَلَمَّا كَانَ فِي كَمَالِ الْأَرْبَعِينَ هَبَطَ جَبْرَئِيلُ ع فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ الْعَلِيُّ الْأَعْلَى يُقْرِئُكَ السَّلَامَ وَ هُوَ يَأْمُرُكَ أَنْ تَتَأَهَّبَ لِتَحِيَّتِهِ وَ تُحْفَتِهِ»؛
چون چهل روز بدین منوال سپری شد جبرئیل فرود آمد و غذائی از بهشت آورد و عرض کرد: یا محمد صلی الله علیه و آله و سلم خداوند بزرگ بر تو سلام می رساند و فرمان می دهد که از این غذاهای بهشتی تناول کن.
رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) با آن غذاهای روحانی و هدایای بهشتی افطار کرد، هنگامی که برخاست تا آماده ی نماز و عبادت شود جبرئیل نازل شد و عرض کرد:
«الصَّلَاةُ مُحَرَّمَةٌ عَلَيْكَ فِي وَقْتِكَ حَتَّى تَأْتِيَ إِلَى مَنْزِلِ خَدِيجَةَ فَتُوَاقِعَهَا فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ آلَى عَلَى نَفْسِهِ أَنْ يَخْلُقَ مِنْ صُلْبِكَ فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً». (1)
ای رسول خدا امشب از نماز مستحبی بگذر و به سوی خانه ی خدیجه حرکت کن زیرا خداوند اراده نموده که از صلب تو فرزند پاکیزه ای بیافریند.
مفضل بن عمر می گوید از امام صادق (علیه السلام) درباره ولادت فاطمه (علیهاالسلام) پرسیدم، فرمود:
«إِنَّ خَدِيجَةَ لَمَّا تَزَوَّجَ بِهَا رَسُولُ اَللَّهِ هَجَرَتْهَا نِسْوَةُ مَكَّةَ فَكُنَّ لاَ يَدْخُلْنَ عَلَيْهَا وَ لاَ يُسَلِّمْنَ عَلَيْهَا وَ لاَ يَتْرُكْنَ اِمْرَأَةً تَدْخُلُ عَلَيْهَا فَاسْتَوْحَشَتْ خَدِيجَةُ لِذَلِكَ وَ كَانَ جَزَعُهَا وَ غَمُّهَا حَذَراً عَلَيْهِ فَلَمَّا حَمَلَتْ بِفَاطِمَةَ كَانَتْ فَاطِمَةُ عَلَيْهَا السَّلاَمُ تُحَدِّثُهَا مِنْ بَطْنِهَا وَ تُصَبِّرُهَا وَ كَانَتْ تَكْتُمُ ذَلِكَ مِنْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَدَخَلَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ يَوْماً فَسَمِعَ خَدِيجَةُ تُحَدِّثُ فَاطِمَةَ فَقَالَ لَهَا يَا خَدِيجَةُ مَنْ تُحَدِّثِينَ قَالَتِ اَلْجَنِينَ اَلَّذِي فِي بَطْنِي يُحَدِّثُنِي وَ يُؤْنِسُنِي قَالَ يَا خَدِيجَةُ هَذَا جَبْرَئِيلُ يُخْبِرُنِي [يُبَشِّرُنِي] أَنَّهَا أُنْثَى وَ أَنَّهَا اَلنَّسْلَةُ اَلطَّاهِرَةُ اَلْمَيْمُونَةُ وَ أَنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى سَيَجْعَلُ نَسْلِي مِنْهَا وَ سَيَجْعَلُ مِنْ نَسْلِهَا أَئِمَّةً وَ يَجْعَلُهُمْ خُلَفَاءَهُ فِي أَرْضِهِ بَعْدَ اِنْقِضَاءِ وَحْيِهِ …».(2)
آن‌گاه كه خديجه عليها السّلام همسر پيامبر شد،زنان مكه او را رها كردند و ديگر پيش او نرفته و به او سلام نمى‌كردند و حتى يكديگر را از ديدار با او بازمى‌داشتند. خديجه عليه السّلام دچار هراس تنهايى شد و نيز بى‌تاب و اندوهگين و نگران گشت.آن‌گاه كه فاطمه را آبستن شد،فاطمه عليها السّلام در دوران با او گفت‌وگو مى‌كرد و دلدارى‌اش مى‌داد.اما خديجه اين راز را از پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله پنهان مى‌كرد.
روزى پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله به خانه آمد و گفت‌وگوى خديجه و فاطمه را شنيد.فرمود:اى خديجه با چه كسى سخن مى‌گويى؟خديجه گفت:با كودكى كه در درون دارم.او با من سخن مى‌گويد و انس مى‌گيرد.پيامبر صلّى اللّه عليه و آله فرمود:اى خديجه جبرئيل مرا آگاه ساخته است كه اين كودك دختر است و خداوند نسل پاك و مبارك مرا از فاطمه تعيين كرده است.او از نسل فاطمه پيشوايانى خواهد داشت و آنان را جانشين خود در زمين خواهد شناساند؛تا اينكه دوران وحى به‌سر آمده باشد.
پی نوشت ها:
1. عدد القویه، ص 220 - بحارالانوار، ج 16 ، ص 79
2. امالی (للصدوق)، مجلس 87 - دلائل الامامه، ص 76
نقاشی: حسن روح الامین