معرفی مسجد جامع گوهرشاد
مسجدجامع گوهرشاد
یکی از بناهای باشکوه عهد تیموری (اوایل قرن نهم هجری) مسجدجامع گوهرشاد است که در جنوب حرم مطهر قرار دارد و با وسعتی معادل ۲۸۵۵ متر مربع و ۶۰۴۸ متر مربع زیربنا، ۴ ایوان و ۷ شبستان دارد. این مسجد را بانو گوهرشاد، همسر میرزا‌شاهرخ تیموری، در سال ۸۲۱ قمری بنا نهاد.
گنبد رفیع فیروزه‌ای مسجد گوهرشاد بر فراز ایوان مقصوره، بر عظمت این بنا افزوده است، ارتفاع این گنبد با دو پوسته ۴۱ متر و فضای خالی بین دو پوشش آن ۱۰ متر است. گفتنی است این بنای عظیم تاریخی، نمونه‌ای کامل و برجسته از هنر ایرانی به‌شمار می‌رود که تمام خصوصیات و ویژگی‌های معماری سنتی ایرانی و اسلامی در آن به کار رفته است. این مسجد زیبا را معمار معروف ایرانی، قوام‌الدین شیرازی، ساخته و در ذیل کتیبۀ بایسنقری ایوان مقصوره، خودش را چنین معرفی کرده است:
«عمل العبد الضعیف الفقیر المحتاج بعنایة الملک الرحمن قوام‌الدین‌بن‌زین‌الدین شیرازی الطیان.»
ایوان مقصورۀ مسجد گوهرشاد، ۵۰۰ متر مربع مساحت و ۳۷ متر طول و ۵/۲۵ متر ارتفاع دارد. در دو طرف ایوان، دو مناره به ارتفاع ۴۳ متر از کف مسجد ساخته شده است. در تزیین مسجد، دستان پرتوان فرزند هنرمند بانو گوهرشاد، بایسنقرمیرزا، شاهکارهایی استثنایی برجای گذاشته است. کتیبۀ اطراف ایوان مقصوره به‌خط ثلث نوشته شده است. بایسنقرمیرزا در قسمت انتهایی این کتیبه نام خودش و تاریخ اتمام مسجد را این‌گونه نگاشته است: «کتبَهُ راجیاً الَی الله، بایسنقر‌بن‌شاهرخ‌بن‌تیمور گورکانی، سنۀ ۸۲۱ قمری.»